01/01/2013

OS VELLOS E O RAPOSO


Nunha ocasión un vello  e mais unha vella ían buscar un carro de toxo ao monte. Polo medio do camiño perderon o adival que, moi habilmente, colleu o raposo que andaba por alí e gardouno.
Cando os vellos cargaron o toxo no carro, viron que non tiñan con que atalo. Faltaba o adival. Entón o raposo saíu de tras dun valo e dixo:
- ¿Que me dades se vos digo del?.
- Dámosche unhas galiñas que temos na casa. Son boas e están ben alimentadas.
- ¿E como mas habedes dar?.
- Tes que confiar en nós e agardar a que cheguemos de volta á casa.
- Si, si, pero de volta na casa, ¿Como sei que mas habedes dar?.
- Non temas. Mesmo ao chegarmos, metémolas nun saco, soltámoschas polo
pasadoiro da horta, alí píllalas e vaste.
- Está ben, ¡vale!.
Foi polo adival e os vellos poideron atar o toxo ao carro. Marcharon e atrás ían o raposo e tamén a raposa moi contentos de como acontecían as cousas.

Ao chegar, o vello foi polo saco pero no canto de de meter as  galiñas meteu dous cans grandes. Levounos ao pasadoiro da horta e soltoullelos. A raposa e o raposo corrían coma centellas. No medio do camiño díxolle o raposo á raposa:

- Maruxiña dá ás chancas que neste mundo todo é trampas.

0 comentarios:

Enviar um comentário